του Νικολάου Π. Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος
Η Ρώμη δεν ήταν πάντοτε η ισχυρή και επιβλητική πόλη που γνωρίζουμε από τους χρόνους της Ρωμαϊκής παντοκρατορίας. Η μετατροπή της σε μεγάλη πόλη ξεκίνησε από τα μέσα του 7ου αιώνος π.Χ. και μάλιστα όχι από τους ίδιους τους Λατίνους.
Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 650 π.Χ. οι Ετρούσκοι κατέλαβαν τη Ρώμη, η οποία την εποχή εκείνη δεν ήταν κάτι παραπάνω από έναν οικισμό βοσκών και μικρών αγροτών.
Η γη της Ρώμης την έκανε πολύ ελκυστική στους Ετρούσκους, καθώς βρισκόταν σε μια σειρά από ψηλούς λόφους που ήταν ιδανικοί για την αμυντική θωράκιση ενώ βρισκόταν και κοντά σε ένα σημαντικό ποτάμι, τον Τίβερη.
Υπήρχαν επίσης μεγάλες ποσότητες αλατιού και αυτό ήταν ένα σημαντικό οικονομικό πλεονέκτημα στον αρχαίο κόσμο (το αλάτι χρησιμοποιούνταν και ως νόμισμα σε ορισμένες περιοχές). Οι Ετρούσκοι φαίνεται ότι κατέλαβαν τον πλήρη έλεγχο της πόλης, ωστόσο η ιστορία και ο μύθος μπλέκονται επικίνδυνα για την περίοδο αυτή. Οι βασιλιάδες των Ετρούσκων που κυβέρνησαν την πόλη, ήταν από την Ταρκυνία, την ισχυρότερη πόλη μεταξύ των Τυρρηνών.
Σύμφωνα με το έργο του Λίβιου Ab urbe conditaο, ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος ήταν ο πρώτος Ετρούσκος βασιλιάς της Ρώμης και διαδέχτηκε τον τελευταίο Λατίνο βασιλιά. Ήταν ένας επιθετικός και πολεμοχαρής βασιλιάς και επέκτεινε την επικράτεια της Ρώμης. Αργότερα δολοφονήθηκε από έναν ρωμαϊκό αριστοκράτη.
Ο Σέρβιους Τούλιους ήταν ο επόμενος βασιλιάς. Ήταν πολύ ικανός ηγέτης και κατέστησε τη Ρώμη ηγέτιδα πόλη μεταξύ των Λατίνων αλλά και την ισχυρότερη δύναμη στην κεντρική Ιταλία. Οι μεταγενέστεροι βασιλείς της Ρώμης εμφανίζονται στο έργο του Λίβιου και άλλων ιστορικών ως σκληροί τύραννοι. Ο τελευταίος Τυρρηνός βασιλιάς εκδιώχθηκε εξαιτίας της τυραννίας και της βιαιότητας του.
Παρόλο που ελεγχόταν από μια μη ρωμαϊκή δυναστεία, η πόλη μεγάλωσε σε εξουσία και σε κύρος. Οι Ετρούσκοι εξασφάλιζαν με την πολιτική τους ότι οι Ρωμαίοι παρέμεναν οι ηγέτες των Λατίνων. Επιπλέον, τα εδάφη που προστέθηκαν από τους Ετρούσκους βασιλιάδες ήταν πολύ σημαντικά για την μετέπειτα ανάπτυξη της Ρώμης και οι μονάρχες έθεσαν τα θεμέλια για τη Ρωμαϊκή κυριαρχία στην Ιταλία.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι άφησαν μια διαχρονική κληρονομιά στα σύμβολα της εξουσίας στη Ρώμη (έχουμε δει σε προηγούμενα κείμενα διάφορες πρακτικές που οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν από τους Ετρούσκους). Από τα βασιλικά διακριτικά των Ετρούσκων έρχονταν σύμβολα όπως οι φάσκες (αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας) και το τσεκούρι. Αυτά υιοθετήθηκαν αργότερα από τη Ρεπουμπλικανική Ρώμη και παρέμειναν μέρος της τελετουργικής ζωής της πόλης, μέχρι την άνοδο του παπισμού, μετά την πτώση του παγανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Οι Ετρούσκοι είχαν θρέψει το «φίδι» που θα τους αφάνιζε. Δεν θα αργήσει η στιγμή που οι Ρωμαίοι θα σηκώσουν κεφάλι, θα αποτινάξουν τον τυρρηνικό ζυγό και θα τον αφομοιώσουν σιγά σιγά μέχρι η Ετρουρία να εξαφανιστεί από την ιστορία.
(Φωτογραφία: Εικονίζεται ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος ο οποίος κυβέρνησε από το 616 έως το 579 π.Χ. ως ο πέμπτος μυθικός βασιλιάς της Ρώμης)
Πηγή: Ετρούσκοι, Τυρρηνοί ή Ρασίννες – Φίλοι Αρχαίας Ιστορίας
Η Ρώμη δεν ήταν πάντοτε η ισχυρή και επιβλητική πόλη που γνωρίζουμε από τους χρόνους της Ρωμαϊκής παντοκρατορίας. Η μετατροπή της σε μεγάλη πόλη ξεκίνησε από τα μέσα του 7ου αιώνος π.Χ. και μάλιστα όχι από τους ίδιους τους Λατίνους.
Όλα ξεκίνησαν γύρω στο 650 π.Χ. οι Ετρούσκοι κατέλαβαν τη Ρώμη, η οποία την εποχή εκείνη δεν ήταν κάτι παραπάνω από έναν οικισμό βοσκών και μικρών αγροτών.
Η γη της Ρώμης την έκανε πολύ ελκυστική στους Ετρούσκους, καθώς βρισκόταν σε μια σειρά από ψηλούς λόφους που ήταν ιδανικοί για την αμυντική θωράκιση ενώ βρισκόταν και κοντά σε ένα σημαντικό ποτάμι, τον Τίβερη.
Υπήρχαν επίσης μεγάλες ποσότητες αλατιού και αυτό ήταν ένα σημαντικό οικονομικό πλεονέκτημα στον αρχαίο κόσμο (το αλάτι χρησιμοποιούνταν και ως νόμισμα σε ορισμένες περιοχές). Οι Ετρούσκοι φαίνεται ότι κατέλαβαν τον πλήρη έλεγχο της πόλης, ωστόσο η ιστορία και ο μύθος μπλέκονται επικίνδυνα για την περίοδο αυτή. Οι βασιλιάδες των Ετρούσκων που κυβέρνησαν την πόλη, ήταν από την Ταρκυνία, την ισχυρότερη πόλη μεταξύ των Τυρρηνών.
Σύμφωνα με το έργο του Λίβιου Ab urbe conditaο, ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος ήταν ο πρώτος Ετρούσκος βασιλιάς της Ρώμης και διαδέχτηκε τον τελευταίο Λατίνο βασιλιά. Ήταν ένας επιθετικός και πολεμοχαρής βασιλιάς και επέκτεινε την επικράτεια της Ρώμης. Αργότερα δολοφονήθηκε από έναν ρωμαϊκό αριστοκράτη.
Ο Σέρβιους Τούλιους ήταν ο επόμενος βασιλιάς. Ήταν πολύ ικανός ηγέτης και κατέστησε τη Ρώμη ηγέτιδα πόλη μεταξύ των Λατίνων αλλά και την ισχυρότερη δύναμη στην κεντρική Ιταλία. Οι μεταγενέστεροι βασιλείς της Ρώμης εμφανίζονται στο έργο του Λίβιου και άλλων ιστορικών ως σκληροί τύραννοι. Ο τελευταίος Τυρρηνός βασιλιάς εκδιώχθηκε εξαιτίας της τυραννίας και της βιαιότητας του.
Παρόλο που ελεγχόταν από μια μη ρωμαϊκή δυναστεία, η πόλη μεγάλωσε σε εξουσία και σε κύρος. Οι Ετρούσκοι εξασφάλιζαν με την πολιτική τους ότι οι Ρωμαίοι παρέμεναν οι ηγέτες των Λατίνων. Επιπλέον, τα εδάφη που προστέθηκαν από τους Ετρούσκους βασιλιάδες ήταν πολύ σημαντικά για την μετέπειτα ανάπτυξη της Ρώμης και οι μονάρχες έθεσαν τα θεμέλια για τη Ρωμαϊκή κυριαρχία στην Ιταλία.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι άφησαν μια διαχρονική κληρονομιά στα σύμβολα της εξουσίας στη Ρώμη (έχουμε δει σε προηγούμενα κείμενα διάφορες πρακτικές που οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν από τους Ετρούσκους). Από τα βασιλικά διακριτικά των Ετρούσκων έρχονταν σύμβολα όπως οι φάσκες (αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας) και το τσεκούρι. Αυτά υιοθετήθηκαν αργότερα από τη Ρεπουμπλικανική Ρώμη και παρέμειναν μέρος της τελετουργικής ζωής της πόλης, μέχρι την άνοδο του παπισμού, μετά την πτώση του παγανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Οι Ετρούσκοι είχαν θρέψει το «φίδι» που θα τους αφάνιζε. Δεν θα αργήσει η στιγμή που οι Ρωμαίοι θα σηκώσουν κεφάλι, θα αποτινάξουν τον τυρρηνικό ζυγό και θα τον αφομοιώσουν σιγά σιγά μέχρι η Ετρουρία να εξαφανιστεί από την ιστορία.
(Φωτογραφία: Εικονίζεται ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος ο οποίος κυβέρνησε από το 616 έως το 579 π.Χ. ως ο πέμπτος μυθικός βασιλιάς της Ρώμης)
Πηγή: Ετρούσκοι, Τυρρηνοί ή Ρασίννες – Φίλοι Αρχαίας Ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου