Η κοινωνικο-πολιτική οργάνωση της ολιγαρχικής Αρχαίας Σπάρτης - Πολιτική & Ελληνικός κόσμος (Επ. 5)

Οι συντεχνίες στον Ελληνικό κόσμο - Ελευθερία εναντίον πλούτου & ο ρόλος του κράτους (πέμπτο μέρος)

του Νικολάου Π. Παππά, Πολιτικού Επιστήμονος

Πριν διαβάσετε το ε' μέρος της σειράς,
διαβάστε το α' μέρος ΕΔΩ, το β' μέρος ΕΔΩ, το γ' μέρος ΕΔΩ και το δ' μέρος ΕΔΩ

Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η νεωτερικότητα είναι ότι στο Βυζάντιο (και γενικότερα στις εξελιγμένες, ανθρωποκεντρικά, κοινωνίες όπως η Αρχαία Αθήνα), στόχος της μεσαίας τάξης ήταν η εξασφάλιση της κοινωνικο-οικονομικής ελευθερίας και όχι η ευημερία της μέσω του πλουτισμού. Για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους οι συντεχνίες, έπρεπε να οριστεί ένα όριο στα κέρδη, το οποίο θα εξασφάλιζε ότι κάποιο μέλος τους δε θα γινόταν αρκετά «ισχυρό» ώστε να επιβληθεί στη συντεχνία.

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης βλέπουμε ότι οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων «καταπίνουν» μέρα με την ημέρα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα οι μικρομεσαίοι να χάνουν τη (μερική) αυτονομία που τους παρείχε το μαγαζί που κατείχαν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της (δήθεν) φιλελεύθερης οικονομίας, κι όχι η εξασφάλιση της αυτονομίας του πολίτη.