Γιατί πληγωνόμαστε τόσο πολύ με το "φωτιά στο κοινοβούλιο";

Του Νίκου Παππά, Φοιτητή Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο,

Η Ελληνική κοινωνία του μέλλοντος (και σίγουρα του παρελθόντος) θα βλέπει με απορία την Ελληνική κοινωνία του σήμερα. Μια κοινωνία η οποία εξυμνεί την ολιγαρχία που την καταστρέφει μέρα με την ημέρα. Μια κοινωνία η οποία εγκιβωτισμένη στην άποψη που της εδίδαξε η νεωτερική πραγματικότητα, αποδέχεται τον βιασμό που υφίσταται, στο όνομα της ανύπαρκτης κυριαρχίας της. Κάτι το οποίο στην συνέχεια, δίνει λαβή στους συνειδητοποιημένους ολιγαρχικούς να υβρίζουν και να συκοφαντούν την δημοκρατία, την οποία ούτε οι μεν αλλά ούτε και οι δε γνωρίζουν πραγματικά.

Βλέπουμε τελευταία, άνθρωποι οι οποίοι μέχρι σήμερα διαβρώνουν την εθνική και κοινωνική ενότητα του Ελληνικού λαού, να έρχονται να το παίζουν προστάτες της και προστάτες της κυριαρχίας της. Και η Ελληνική κοινωνία αντί να τους φτύσει κατάμουτρα για το άλλο ένα παιχνίδι που παίζουν, συντάσσεται μαζί τους, τους συγχαίρει και υβρίζει τους συνειδητοποιημένους αποστάτες του συστήματος. Σίγουρα κι αυτοί δεν είναι τίποτα ιδεολόγοι που αξίζουν επαίνους, όμως έχουν δει αυτό που οι μετριοπαθείς και καθεστωτικοί πολίτες δεν έχουν δει. Την ολιγαρχική οργάνωση και δολοφονική διάθεση του συστήματος έναντι της κοινωνίας.

Τι συμβολίζει σήμερα η Bουλή; Την ανομία που οργανώθηκε από την κομματοκρατία και μάλιστα με συνταγματική κάλυψη. Την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από όλους αυτούς οι οποίοι δεν δίστασαν να ειρωνευτούν και την κοινωνία η οποία ζήτησε εξηγήσεις. Η βουλή συμβολίζει από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της (με πραγματικά λίγες εξαιρέσεις) την ιδεολογική και βιολογική καταστροφή του Ελληνικού κόσμου, και την υποχρέωση της στην επαιτεία στο όνομα του εξευρωπαϊσμού της. Δεν έχει να χρωστάει τίποτα η αιώνια Ελλάς σε αυτό το κτήριο που συμβολίζει ένα τόσο απεχθές σύστημα. Η Ελλάς εδίδαξε στον κόσμο τη πραγματική λαϊκή κυριαρχία, την δημοκρατία όχι κατ' όνομα αλλά στη πράξη. 

Οπότε ας μην πληγωνόμαστε με τις φράσεις του τύπου "φωτιά στο κοινοβούλιο", διότι η πραγματικότητα σήμερα αποδεικνύει ότι η Βουλή όπως την γνωρίζουμε σήμερα, αυτό χρειάζεται. Και από τη στάχτη της ας γεννηθεί μια άλλη Βουλή, ελεγχόμενη από την κοινωνία αυτή τη φορά, και όχι να είναι δυνάστης της. Το πώς θα γίνει αυτό, η ανάγκη θα το αναδείξει, κι όχι οι θεωρίες που μπορεί να αναπτύξουμε.